Tekst: Robin Koenders
Foto: Pim van den Bos
Een overtocht die ik al sinds mijn jeugd wil maken, varen van Terschelling naar vaste wal. Als kleine man stond ik namelijk bijna jaarlijks op de camping op Terschelling. Bij helder weer zag ik dan Harlingen liggen en als het eb was leek het wel of je er naar kon wandelen, dus met de kajak moest het ook wel te doen zijn. Na jaren K1 gevaren te hebben ontdekte ik het Surfski varen. Het Rondje om Manhattan was de eerste uitdaging en in de jaren daarna zijn er nog vele races en mooie trainingen geweest.
De afgelopen 3 jaar had ik het regelmatig met Marco van Noort over Harlingen-Terschelling. Marco had ook de laatste jaren het surfski varen ontdekt met de Cape Point Challenge (rondje bij Kaapstand) als hoogtepunt. Daarvoor heeft Marco jarenlang de Harlingen Terschelling Roei-race gevaren.
Honger kon eindelijk gestild
Onze ‘honger’ om de overtocht te maken werd steeds groter. Na weken wachten op de juiste wind, stroming, het weer en een vrij plekje op de veerboot, was het maandag 31 augustus dan eindelijk zo ver. Met de Surfski dubbel in de hand stonden we tussen de fietsers op de nieuwste boot van Rederij Doeksen. Tijdens de overtocht controleerden we nog extra of alle boeien die we wilden passeren er echt lagen. Gelukkig klopte het.
Eenmaal aangekomen op Terschelling, werden we opgewacht door mede Surfski vaarder, Pim van den Bos. Hij nam de spullen die we niet nodig hadden aan en maakte mooie foto's van ons vertrek.
Laatste voorbereiding
We hadden uitgerekend dat de oversteek ongeveer 37 kilometer zou zijn. Onder andere dankzij de website www.wadkanovaren.nl, hadden we gezien dat we op vele stukken 1 tot 2 knopen stroom mee zouden hebben. Volgens onze slechtste verwachting zouden we er ongeveer 3 uur over doen, onze beste verwachting voor deze keer was 2 uur en 30 minuten. Het zonnetje kwam door en na het controleren van het materiaal, voeding, veiligheidsmiddelen, aanzetten van KNRM app en een laatste foto, gingen we op pad.
We voeren ongeveer 5 kilometer langs Terschelling richting de Vliestroom, dit stukje hadden we lichtelijk stroom tegen en gingen we ongeveer 9 kilometer per uur. Bij de Vliestroom aangekomen stond de wind heerlijk, kwamen de golven goed binnen en knalde de stroom ons richting Harlingen. Met kilometers van gemiddeld 16,5 km per uur, ging het lekker snel. Maar in ons enthousiasme raakten we iets te veel uit richting en kwamen we in ondiep water ter hoogte van het eilandje Griend. Na een bijzondere lus in wat trager water kwamen we weer in de goede richting en stroom. De volgende boeien passeerden wij met gemiddelde snelheden van boven de 15 km per uur.
Glimlachend de haven in
Na een kilometer of 25 begonnen we onze fanatieke start wel te voelen, gelukkig konden we met wat voeding de laatste 11 kilometer goed volbrengen. Met een dikke glimlach op ons gezicht voeren wij de haven van Harlingen binnen en stopten ons klokje op een tijd van 2 uur en 36 minuten.
Jongensdroom die uitkomt
Als oud wedstrijdvaarder zou ik zeggen ‘dit kan sneller’. En dat kan het ook. Ik denk dat rond de 2 uur zelfs mogelijk zou zijn, maar voor de eerste keer mogen wij zeker tevreden zijn. Het bijzondere gevoel om van het eiland weg te varen, de complexe stromingen op de Waddenzee en mijn jongensdroom die uitkomt maakte het een super training en herinnering!
