Tekst: Fabian Melchers
Na drie jaar aan voorbereidingen is het Rob van der Aar eindelijk gelukt. Afgelopen november legde hij een tocht van honderden kilometers af over de Egyptische Nijl, om geld op te halen voor de Magdi Yacoub Heart Foundation. “Dit is zo’n verrijking geweest.”
Robs project Paddle for Egypt stond eigenlijk vorig jaar al op de planning, maar op het laatste moment bleken vergunningen niet meer rond te komen. Deze keer lukte het wel. Na goedkeuring van de Egyptische kanobond en verschillende ministeries, begon Rob vanuit Aswan op zijn vaartocht richting Caïro. Een avontuur dat al snel onverwachte wendingen kreeg.
“De start was al heel leuk”, vertelt de kanoër vanuit Caïro, twee dagen na de finish. “De plaatselijke kanoclub had iets voor me georganiseerd, studenten en hoogwaardigheidsbekleders juichten me toe en ik werd een stuk begeleid op het water. Alles ging volgens plan. Maar na die eerste dag kwam er een lastig bericht.”
“Ze waren bang voor mijn veiligheid”, legt de kanoër uit. “Ik zou tijdens mijn tocht te ver uit de buurt van ziekenhuizen komen. Er moest dus een ambulancebootje mee varen. Het duurde een week om dat geregeld te krijgen. Ik besloot om te blijven peddelen op het stuk dat wel goedgekeurd was, om zoveel mogelijk kilometers te maken. Dus reed ik steeds terug, met de kano op het dak van een oude Peugeot 504.”
Hulp op het water door ambulancebootje
Hartverwarmende ontmoetingen
Ook al kwam Rob snel voor die tegenslagen te staan, hij merkte ook meteen wat de tocht hem voor moois opleverde. “Het is een opeenstapeling van indrukken geweest. Ik moet mijn filmpjes en foto’s maar eens goed bekijken om te zien wat er allemaal is gebeurd. Maar de rode draad was in ieder geval de enorme vriendelijkheid en gastvrijheid van mensen die je tegenkomt. Of het nou een kletspraatje is met een visser, een gezin dat langsvaart in een roeibootje, of een familielid die je thuis uitnodigt voor thee en iets te eten.”
“Mensen zijn daar zo ontzettend vriendelijk”, zegt Rob, die al jaren graag in Egypte komt. “Ik heb me geen moment ongemakkelijk of onveilig gevoeld. Je ziet enorme rijkdom en verschrikkelijke armoede, maar iedereen wil graag delen wat ze hebben. Hartverwarmend om mee te maken.”
Naast een ambulanceboot werd Rob op het water ook nog eens constant begeleid door twee politieboten. “De overheid wil dat je als buitenlander absoluut niks overkomt, om toerisme niet in een negatief daglicht te zetten. Egypte is heel afhankelijk van die industrie. Het was ook wel koddig, die boten achter me aan. Ik vaar al jaren alleen en weet wat ik doe, maar dit vonden ze nou eenmaal nodig.”
Uiteindelijk bleek de ambulanceboot toch nog even van pas te komen. “Ik had een behoorlijk schaafplek op mijn kuit, vanwege een designfout in de kano. Dus het bootje kwam langszij en trok mijn kano bijna ondersteboven, om provisorisch mijn kuit te verbinden. Ze waren blij dat ze eindelijk iets konden doen, haha.”
‘Ik bleef zoveel mogelijk in m’n boot zitten’
Rob kwam zijn boot niet uit, want dat kon langs de route gevaarlijk zijn. “Ik was het bangst voor slangen”, vertelt hij. “Je kunt je boot wel in het riet varen, maar je weet niet wat voor gespuis daar allemaal leeft. Ook tijdens pauzes bleef ik zoveel mogelijk in m’n boot zitten.”
“Fysiek viel het me enorm mee”, zegt de kanoër. “Ik heb natuurlijk van tevoren wel getraind en behoorlijk wat kilometers gemaakt. Maar tijdens het varen bouw je ook nog eens conditie op. Ik peddelde maximaal vier dagen van 50 kilometer achter elkaar, met daarna twee rustdagen. Op die manier heb ik eigenlijk nooit rug- of spierpijn gehad.”
Ondanks de onverwachte wendingen van zijn tocht, legde Rob nog een stevige afstand af. Toen hij aankwam in Caïro had hij 500 kilometer achter de rug. “Oorspronkelijk wilde ik er 1.000 varen”, legt hij uit. “Maar het is niet erg. De hartstichting is al heel blij met alle promotie, ik voel me inmiddels een soort kajakberoemdheid hier, haha.”
“En voor mezelf is het ook zo’n ontzettende verrijking geweest”, zegt Rob. “De enorme obstakels die je tegenkomt vlak na de start en dan toch op de een of andere manier de flexibiliteit vinden om niet gelijk je spullen te pakken. Eigenlijk ben ik verbaasd over hoe eenvoudig het eigenlijk kan zijn. In m’n werk ben ik veel minder flexibel. Ik weet niet of dat door het land en de mentaliteit komt, of mijn eigen vastberadenheid om in Caïro aan te komen. Maar het heeft me zoveel opgeleverd. Door deze reis heb ik meer geleerd dan ooit.”
Het avontuur houdt nog niet op. Paddle for Egypt komt in 2025 terug, met de mogelijkheid voor deelname van meerdere kajakkers. De inschrijving opent in maart. Hou dit blad in de gaten voor meer in
Donateurs gezocht voor Robs campagne
Robs crowdfunding-campagne loopt nog steeds, om geld op te halen voor de Magdi Yacoub Heart Foundation. “Ik heb in 2012 zelf een openhartoperatie gehad”, vertelt de kanoër. “En ik weet hoe moeilijk het is om de juiste zorg te krijgen in sommige gebieden van Egypte. Deze organisatie geeft met name aan kinderen en jongvolwassenen gratis hartoperaties.”
