Just do it
Je kon er niet omheen. De oproep aan het nieuwe kabinet. Direct na de huldiging van de Olympisch kampioenen in Den Haag. Sportbestuurders en (oud) sporters buitelden op de sociale media over elkaar heen met één duidelijk verzoek: schrap de beoogde maatregelen met een negatief financieel effect op de sport.
”Ik ben ervan overtuigd dat als we niet echt willen vernieuwen, er over honderd jaar nog wordt geroepen dat we een vrijwilligerstekort hebben en dat het zo moeilijk is om jeugdleden vast te houden”
Een oproep waar je het onmogelijk mee oneens kunt zijn. Zeker na deze grandioze sportzomer. De beelden van het EK voetbal en de Olympische Spelen staan - van links naar rechts, met dank aan de Snollebollekes - in het geheugen gegrift. Sport is van onschatbare waarde voor de samenleving. In de afgelopen maanden is dat dubbel en dwars bevestigd. Het maakt mensen blij en het zorgt voor verbinding en ontspanning. Precies de dingen waar de politiek zich in de Nederlandse samenleving zorgen om maakt.
Toch is er iets wat me stoort aan al die oproepen van de afgelopen weken. Alsof geld alleen, de zorgen wegneemt, die we al jaren in de sport hebben: Hoe houden we onze jeugdleden vanaf de pubertijd aan het sporten (liefst bij de vereniging), hoe zorgen we voor (veel) meer aanwas en hoe lossen we het gebrek aan vrijwilligers op?
Helaas zijn daar, ondanks alle goede bedoelingen, nog geen succesvolle antwoorden op gevonden. Belangrijke verklaring hiervoor: we zijn te behoudend en voelen te weinig urgentie voor daadwerkelijke vernieuwing en verandering. Dat geldt ook voor de watersport. Zo ligt er op mijn bureau een rapportage hoe we de instroom voor onze sporten kunnen verbeteren. Er staan 81 aanbevelingen in. Vraag is: wat doen we ermee? Pakken we die adviezen nu meteen concreet, fundamenteel en integraal aan, of denken we ‘leuk, what’s next?’
Ik ben ervan overtuigd dat als we niet echt willen vernieuwen, er over honderd jaar nog wordt geroepen dat we een vrijwilligerstekort hebben en dat het zo moeilijk is om jeugdleden vast te houden.
Ook al krijgen we 100 miljoen euro extra.
De andere verklaring waarom we nog steeds met dezelfde problemen kampen, is de politiek. Zolang Den Haag de maatschappelijke waarde van sport onvoldoende ziet, blijft het vechten tegen de bierkaai. Onvermoeibaar zullen we de politiek moeten zien te overtuigen van het feit dat sport geen middel is, zoals het nu wordt behandeld, met programmaatjes en akkoorden, maar een doel op zichzelf. Kijk naar een land als Noorwegen. Waar sporten en bewegen integraal onderdeel zijn gemaakt van het dagelijks leven. Met op scholen minimaal een paar uur sport per dag en woonwijken met talrijke sportfaciliteiten.
Andere mindset.
Of zoals een naar de Griekse godin Nikè vernoemd sportmerk al jaren predikt:
Just do it.
Reageren?
Arno van Gerven is directeur van het Watersportverbond. Hij schrijft twee keer per maand een column over de onderwerpen die in de watersport leven. Van Gerven probeert daarmee een breed lezerspubliek – van leden tot politiek – met een knipoog te laten kijken naar kansen en ontwikkelingen in recreatie en sport. Daarbij maakt hij gebruik van alle stijlmiddelen die een schrijver van een opiniestukje ten dienste staan. Wilt u reageren, e-mail naar arno.van.gerven@watersportverbond.nl.
